نیایش با درون

چو ندای غصه داران، تو بخوان سرود ما را

به تن زمانه حک کن، سند وجود ما را

چو رَوی چنین شتابان، تو به یاد عهد و پیمان،

به شکوفه‌ها به باران، برسان درود ما را (۱)

سر از این خمار مستی، همه عمر بر ندارم

که تو در دلم نشستی، ز همان نبود ما را (۲)

نرسد به من صدایی، ز کران آسمان‌ها

تو ببخش نظم سستم، غلط سرود ما را

نه به رنگ سرخ و تیره، نه به رنگ آسمانی

به سخن هماره دریاب، تو دل کبود ما را

به شکوه کهکشان‌ها، همه شوکت درونی

به درون خود بگردان، همه تار و پود ما را