نیایش با درون

چو ندای غصه داران، تو بخوان سرود ما را

به تن زمانه حک کن، سند وجود ما را

سر از این خمار مستی، همه عمر بر ندارم

که تو در دلم نشستی، ز همان نبود ما را (۱)

نرسد به من صدایی، ز کران آسمان‌ها

تو ببخش نظم سستم، غلط سرود ما را

نه به رنگ سرخ و تیره، نه به رنگ آسمانی

به سخن هماره دریاب، تو دل کبود ما را

چو رَوی چنین شتابان، تو به یاد عهد و پیمان،

به شکوفه‌ها به باران، برسان درود ما را (۲)

به شکوه کهکشان‌ها، همه شوکت درونی

به درون خود بگردان، همه تار و پود ما را