دو همزاد گوهر

به آغاز'روزی که همزاد بود

نه هست و نه بود و نه بُنیاد بود

نبرد سِتُرگ حقیقت شدن

چو غوغای آواز و فریاد بود

تو ای حافظِ پاسدارِ نهان

که بادا روانت همیشه جوان

بجوی از همان پیرِ زرتشت‌وار

که پیش از ازل اینچنین یاد بود؟

دو همزاد'گوهر، از آن هست و نیست

همانند و گویی که تنها یکیست

ز پیش از نَخُستین این خاک بود؟

کهن تر، از آن آتش و باد بود؟

ز جام جمِ اندرون خوانمش

نبرد هنرمند و بیداد بود

از آن نیستی‌ها، همی یادگار

دروغ و پلیدی و غمباد بود

ازین هستی جان و جوشیدنش

سخن‌ها پر از نور و آباد بود