تازه کنی ما را

یک باره دگر برخوان،

تا تازه کنی ما را

در شهر به خوشنامی، آوازه کنی ما را

از هند و از آن خسرو،

تا سوی مدائن رو

در فرش فراگستر، شیرازه کنی ما را

یک بار دگر برخوان،

همچون دل خاقانی

با سینه‌ی آهنگر، همرازه کنی ما را (۱)

با شور خراسانی،

فردوس شود ثالث

با کاخ جهان آرا، همسازه کنی ما را

از روز ازل خواندیم،

زان گنبد مینایی (۲)

هرگز نتوان هرگز، اندازه کنی ما را

عصیان خردمندان،

آوازه شود آنک

زین آتش جاویدش، خود تازه کنی ما را

(مجید خالقیان)

شعر زیبایی از امیرخسرو دهلوی بر روی این شعر تاثیر گذار بوده است.

بیم است که سودایت دیوانه کند ما را

در شهر به بدنامی افسانه کند ما را

۱- اشاره به این بیت از خاقانی:

سینه ما کوره آهنگر است

تا که جهان افعی ضحاک شد

۲- اشاره به این بیت از حافظ

گفتم این جام جهان‌بین به تو کی داد حکیم؟

گفت آن روز که این گنبد مینا می‌کرد