پر از نازی و شهنازی

مرا پُرشور و شیدا وَش

پس از رنج هزاران ساله‌ام بینی

که تو چون روشنِ آتش

و چون گرمایِ آن دلکش

همانند پگاه و نور

از آن عُمقِ امید دور

مرا دیدی و تابیدی

به سوی من خرامیدی

رها کردی مرا بانو

از آن زندانِ بدخیمِ هراس‌آمیز

چه راز آمیز،

پر از نازی و شهنازی

تو شور انگیز آوازی

برای من بخوان بانو

همیشه در کنار من، بمان بانو